نوشته اصلی توسط
kia3
ببینید ما یه سال نامزد بودیم .وقتی که مصطفایی هم نبود
ولی بازم علاقه ای از طرف من شکل نگرفت و خانواده اون انقدر هوول بودن که به من فرصت تصمیم گیری ندادن
الان سوال من اینه بمونم یا جدا شم؟
همه تازه عروسا همین حسو دارن یا فقط من اینجوریم؟
همینو میخوام بدونم
یکبار دیگه از کلیه دوستان مشاور درخواست می کنم که با حملات احساسی به افرادیکه برای مشاوره اینجا میان هجوم نبرید.
و اما جواب:
دوست عزیز در پاسخ سوال شما باید بگم که "نه"! در ازدواجی که بر اساس علاقه ی واقعی طرفین شکل گرفته باشه به هیچ وجه تازه عروسان اینطوری که شما میگید نیستند و اغلب حتی اوایل ازدواج محبت و گرمای عاشقانه ی بیشتری بر فضای رابطه حکمفرماست و این طبیعیه.
در مورد سوال دیگه شما که پرسیدید: "بمونم یا جدا شم؟" به شما میگم که تنها کسی که میتونه به این سوال جواب بده خود شما و همسرتون هستید. شما یه بار اشتباه کردید و اختیار تصمیم گیری برای یکی از مهمترین اتفاقای زندگیتون که "همراه شدن با یک فرد دیگه تا آخر عمر" هستش رو به دست خانوادتون دادید در حالیکه ازدواج در وحله ی اول یه امر شخصی بین دو نفر انسان بالغ هست که خودتون باید انتخاب می کردید. الان شما دوتا راه دارین:
1- از همسرتون جدا بشید: با توجه به اینکه به ایشون علاقه ای ندارید و اجباری ازدواج کردید با وضعیت فعلی (سردی رابطه و ابراز تنفر شما از ایشون و ...) رابطتون محکوم به شکست هستش و چنانچه وضعیت فعلی رو ادامه بدید از انگیزه ای برای گرم نگه داشتن کانون خانواده ندارید و حتی اگه ایشون هم به فکر جدا شدن از شما نیافته و ادامه بدین و احیانا بچه دار هم بشید اوضاع خیلی سرد و ناخوشایند میشه و هیچکدوم در زندگی آرامش و سعادت نخواهید داشت. اگه جدا بشید ممکنه با توجه به محیط زندگیتون (تهران یا شهرستان - سنتی یا مدرن یا...) بازخورد های مختلفی دریافت کنید ممکنه که در محیطی باشید که مدت کمی بعد بتونید با فرد مورد نظرتون یا فرد دیگه ای که با هم تفاهم داشته باشید ازدواج کنید(فقط دوباره اشتباه قبلی رو تکرار نکنید و نگذارید کسی برای ازدواج شما تصمیم اولیه و اساسی رو بگیره اما با دیگران مشورت کنید) و ممکنه (بسته به محیطتون) بازخورد منفی دریافت کنید و مشکلاتی براتون به وجود بیاد اما اگه چنین تصمیم گرفتید بدونید که امروزه با توجه به بالا رفتن آمار طلاق اصلا پدیده ی نادری نیستید و اون دید منفی جامعه نسبت به مطلقه ها رفته رفته داره از بین میره نگران نباشید.
2- به زندگی مشترک با همسرتون ادامه بدید: اگه چنین تصمیم گرفتید که(با توجه به برآیند فاکتورهای مثبت ایشون مثل موقعیت اقتصادی ایشون(کار و ... که برای شما مهم بوده) و تایید خانواده و علاقه ی ایشون به شما و ... )با این آقا زندگیتون رو ادامه بدید بهتون توصیه می کنم که "حتما حتما حتما" به مشاور خانواده مراجعه کنید(هردوتون هم شما و هم ایشون) تا کمی رفتارهایی رو که برای همدیگه آزاردهنده هستش رو تعدیل کنید(نزدیک شدن های خودخواهانه ی ایشون بدون توجه به گریه شما) (و سرد بودن شما بدون توجه به ابراز علاقه های ایشون ) و ... و کمی هم با توجه به اینکه سن هردو شما چندان زیاد نیست و قطعا رفتار هر دو شما در زندگی پخته نیست شما رو راهنمایی کنند و این مشکلات چنانچه هر دوی شما واقعا بخواید قطعا حلی شدنی هست و میتونید با خوبی و خوشی به زندگی مشترکتون ادامه بدید.